In de week van 16-20 maart is het de landelijke week van de 'Lentekriebels'. Wij zijn in groep 1-2 gestart met de les 'Wie ben ik'. Dit waren de doelen van deze les:
- Kinderen verkennen hun eigen lichaam en dat van anderen.
- Kinderen krijgen inzicht in overeenkomsten en verschillen in lichaamskenmerken.
- Kinderen leren dat ieder lichaam uniek is en speciaal.
- Kinderen zijn zich bewust van hun eigen ik.
- Kinderen leren onderlinge verschillen te respecteren.
We zijn de les gestart met eens goed naar onszelf te kijken. In de kring hadden we de spiegel gezet. Sommige kinderen wisten van zichzelf welke haarkleur en kleur ogen ze hadden. De kinderen die dat niet van zichzelf wisten mochten dat gaan ontdekken in de spiegel.
We kwamen erachter dat we best veel hetzelfde hebben, twee ogen, twee oren, een neus...Toen de juf vroeg wie er sproetjes had, ging een leerling resoluut staan en zei: 'ik!'. Op de vraag van de juf, (die de sproetjes niet zag) waar die sproetjes dan zaten, wees de leerling met twee wijsvingers haar tepels aan en zei: 'Hier!'. Waarop een ander kind riep: 'dat zijn geen spruitjes!', waarop een ander kind reageerde met: 'dat zijn je titels!.
We ontdekten dat we in lengte, kleur ogen, kleur haar, lengte van het haar enz. kunnen verschillen. Toen sommige kinderen bij zichzelf gingen kijken waar hun navel zat, klonk er een enthousiaste kreet: 'Juf, ik heb ook een snavel!'. Er werd flink gegiebeld en gekwebbeld.
Hoe kun je zien of iemand een jongen of een meisje is? 'Dat zie je aan de kleren!'. Juf: dus als we die jongen de kleren van dat meisje aantrekken, is het een meisje geworden? Klas: 'neeeeeeeee'! Waarom is het dan geen meisje geworden? Andere leerling: 'Umtot dea gein musj heat!'
Nieuwsgierig, gedreven en enthousiast werd er over allerlei dingen gesproken. Als afsluitend spelletje mochten kinderen die dat wilden met een blinddoek om voelen en raden welk kind er voor hen stond. Vooraf hadden we besproken en voorgedaan hoe je voorzichtig kunt voelen, zonder iemand pijn te doen en afgesproken op welke plekken we mochten voelen en waar niet. Als je iets niet fijn vindt of je wil niet meer, mochten kinderen dat tussentijds aangeven. Maar er was niemand die dat deed! Ze gingen heel goed met elkaar om en wat was het knap hoe goed er geraden werd!
Ten slotte mochten alle kinderen een tekening van zichzelf maken, hoe ze er die dag uitzagen. Overal lagen spiegeltjes op tafel om even te spieken als je niet meer wist hoe je eruitzag.
Een mooie les waarin we ontdekt hebben dat we veel hetzelfde hebben, maar ook verschillen op sommige gebieden en dat we daar respectvol mee omgaan! De kleuters vonden het fantastisch!
- Kinderen verkennen hun eigen lichaam en dat van anderen.
- Kinderen krijgen inzicht in overeenkomsten en verschillen in lichaamskenmerken.
- Kinderen leren dat ieder lichaam uniek is en speciaal.
- Kinderen zijn zich bewust van hun eigen ik.
- Kinderen leren onderlinge verschillen te respecteren.
We zijn de les gestart met eens goed naar onszelf te kijken. In de kring hadden we de spiegel gezet. Sommige kinderen wisten van zichzelf welke haarkleur en kleur ogen ze hadden. De kinderen die dat niet van zichzelf wisten mochten dat gaan ontdekken in de spiegel.
We kwamen erachter dat we best veel hetzelfde hebben, twee ogen, twee oren, een neus...Toen de juf vroeg wie er sproetjes had, ging een leerling resoluut staan en zei: 'ik!'. Op de vraag van de juf, (die de sproetjes niet zag) waar die sproetjes dan zaten, wees de leerling met twee wijsvingers haar tepels aan en zei: 'Hier!'. Waarop een ander kind riep: 'dat zijn geen spruitjes!', waarop een ander kind reageerde met: 'dat zijn je titels!.
We ontdekten dat we in lengte, kleur ogen, kleur haar, lengte van het haar enz. kunnen verschillen. Toen sommige kinderen bij zichzelf gingen kijken waar hun navel zat, klonk er een enthousiaste kreet: 'Juf, ik heb ook een snavel!'. Er werd flink gegiebeld en gekwebbeld.
Hoe kun je zien of iemand een jongen of een meisje is? 'Dat zie je aan de kleren!'. Juf: dus als we die jongen de kleren van dat meisje aantrekken, is het een meisje geworden? Klas: 'neeeeeeeee'! Waarom is het dan geen meisje geworden? Andere leerling: 'Umtot dea gein musj heat!'
Nieuwsgierig, gedreven en enthousiast werd er over allerlei dingen gesproken. Als afsluitend spelletje mochten kinderen die dat wilden met een blinddoek om voelen en raden welk kind er voor hen stond. Vooraf hadden we besproken en voorgedaan hoe je voorzichtig kunt voelen, zonder iemand pijn te doen en afgesproken op welke plekken we mochten voelen en waar niet. Als je iets niet fijn vindt of je wil niet meer, mochten kinderen dat tussentijds aangeven. Maar er was niemand die dat deed! Ze gingen heel goed met elkaar om en wat was het knap hoe goed er geraden werd!
Ten slotte mochten alle kinderen een tekening van zichzelf maken, hoe ze er die dag uitzagen. Overal lagen spiegeltjes op tafel om even te spieken als je niet meer wist hoe je eruitzag.
Een mooie les waarin we ontdekt hebben dat we veel hetzelfde hebben, maar ook verschillen op sommige gebieden en dat we daar respectvol mee omgaan! De kleuters vonden het fantastisch!
