Welke vormen zitten er in gebouwen verstopt? Een driehoekig dak, cirkelvormig raam, rechthoekige deur.....als je goed kijkt, zie je heel veel verschillende vormen in één gebouw!
Een ander doel van de wandeling was het ontdekken van verschillende functies van gebouwen, is het om in te wonen of in te werken? Zijn er mensen die er wonen..of zijn er mensen die er werken?
De kleuters kwamen erachter dat de kerk het hoogste gebouw is van Moorveld. Hey....psstt...daar staat een deur open...zullen we naar binnen gaan? Zou dat kunnen zonder aanbellen en zonder afspraak? Zachtjes gingen we naar binnen, we zagen 'daar waar oma altijd fluit' (het oksaal) en we zagen de 'bar van de pastoor' (het altaar) en er stond een prachtige maquette van de kerk. We ontdekten dat de kerk er aan de voor, achter en zijkanten er steeds anders uitziet.
Terwijl we verder liepen, zagen we dat huizen ook verschillende kleuren hebben en spraken we over de huisnummerindeling. Ineens dook daar een heel groot gebouw op 'daar zit glas in!'. Wat is dat voor een gebouw? 'Dat ken ik, dat is een behaarden-huis!' Zouden we ook zomaar bij Ave Maria mogen binnenlopen...wederom zonder afspraak? Wat grappig, een gebouw in een gebouw! We liepen het winkeltje binnen. Twee aardige mevrouwen vertelden over het winkeltje, waarom het voor oudere mensen zo fijn is om daar het winkeltje te hebben. 'Werkt of woont u hier?' De dames werkten daar als vrijwilliger. Dat vonden we heel bijzonder, dat deze mensen zo aardig zijn om zonder er centjes voor te krijgen, te zorgen dat de oudere mensen kunnen winkelen.
De mevrouw van de receptie verwees ons door naar de bibliotheek. Daar vertelde de bibliotheekmevrouw dat de bejaarden graag voorgelezen worden, net zoals de kleuters. Als spontane verrassing pakte ze een versjesboek uit de kindertijd van de bejaarden en las ons daar een gedichtje uit voor, dat ging over het snoep van vroeger. Super, dat we overal zo vriendelijk ontvangen werden, zonder dat we dit aangekondigd hadden.
Als klap op de vuurpijl mochten we nog even in de keuken gaan kijken, waar normaal niemand mag komen i.v.m. de hygiëne. In polonaise bekeken we de grote soepketels en pannen en een reuze-afwasmachine!
Op de vraag: 'Zullen we ook eens bij een gewoon huis aanbellen en vragen of we met zijn allen binnen mogen komen?', kwamen heel wijze reacties. 'Nee, juf, misschiens hebben ze niet opgeruimd!'. 'Dat past niet in dat huis!'.
Na afloop hebben we de gemaakte foto's geprint en hebben de kinderen de huizen natuurgetrouw nagetekend. Door kritisch te kijken werden de mooiste details in de tekeningen verwerkt. En natuurlijk waren er kinderen die een foto van een wit huis, natekenden met groen, paars en geel...want dat is toch veel mooier dan een wit huis? De resultaten en verhalen waren verrassend en heel mooi. Het was een superdagje!
Een ander doel van de wandeling was het ontdekken van verschillende functies van gebouwen, is het om in te wonen of in te werken? Zijn er mensen die er wonen..of zijn er mensen die er werken?
De kleuters kwamen erachter dat de kerk het hoogste gebouw is van Moorveld. Hey....psstt...daar staat een deur open...zullen we naar binnen gaan? Zou dat kunnen zonder aanbellen en zonder afspraak? Zachtjes gingen we naar binnen, we zagen 'daar waar oma altijd fluit' (het oksaal) en we zagen de 'bar van de pastoor' (het altaar) en er stond een prachtige maquette van de kerk. We ontdekten dat de kerk er aan de voor, achter en zijkanten er steeds anders uitziet.
Terwijl we verder liepen, zagen we dat huizen ook verschillende kleuren hebben en spraken we over de huisnummerindeling. Ineens dook daar een heel groot gebouw op 'daar zit glas in!'. Wat is dat voor een gebouw? 'Dat ken ik, dat is een behaarden-huis!' Zouden we ook zomaar bij Ave Maria mogen binnenlopen...wederom zonder afspraak? Wat grappig, een gebouw in een gebouw! We liepen het winkeltje binnen. Twee aardige mevrouwen vertelden over het winkeltje, waarom het voor oudere mensen zo fijn is om daar het winkeltje te hebben. 'Werkt of woont u hier?' De dames werkten daar als vrijwilliger. Dat vonden we heel bijzonder, dat deze mensen zo aardig zijn om zonder er centjes voor te krijgen, te zorgen dat de oudere mensen kunnen winkelen.
De mevrouw van de receptie verwees ons door naar de bibliotheek. Daar vertelde de bibliotheekmevrouw dat de bejaarden graag voorgelezen worden, net zoals de kleuters. Als spontane verrassing pakte ze een versjesboek uit de kindertijd van de bejaarden en las ons daar een gedichtje uit voor, dat ging over het snoep van vroeger. Super, dat we overal zo vriendelijk ontvangen werden, zonder dat we dit aangekondigd hadden.
Als klap op de vuurpijl mochten we nog even in de keuken gaan kijken, waar normaal niemand mag komen i.v.m. de hygiëne. In polonaise bekeken we de grote soepketels en pannen en een reuze-afwasmachine!
Op de vraag: 'Zullen we ook eens bij een gewoon huis aanbellen en vragen of we met zijn allen binnen mogen komen?', kwamen heel wijze reacties. 'Nee, juf, misschiens hebben ze niet opgeruimd!'. 'Dat past niet in dat huis!'.
Na afloop hebben we de gemaakte foto's geprint en hebben de kinderen de huizen natuurgetrouw nagetekend. Door kritisch te kijken werden de mooiste details in de tekeningen verwerkt. En natuurlijk waren er kinderen die een foto van een wit huis, natekenden met groen, paars en geel...want dat is toch veel mooier dan een wit huis? De resultaten en verhalen waren verrassend en heel mooi. Het was een superdagje!
